Την Τεράρτη 16 Οκτωβρίου επισκεφτήκαμε τον κινηματογράφο Όσκαρ και απολαύσαμε την υπέροχη ταινία "Αφρικανός γιατρός".

Ο Αφρικανός γιατρός (The African Doctor) αφηγείται την ιστορία του Seyolo Zantoco, ενός γιατρού από το Ζαΐρ που σπούδασε στη Γαλλία. Αρνείται μια πολύ δελεαστική πρόταση να γίνει προσωπικός γιατρός του προέδρου του Ζαΐρ, θέση που θα του εξασφάλιζε μια πολύ άνετη ζωή. Όπως ο ίδιος εξηγεί στη συνέχεια σε μια διαμάχη με έναν κυβερνητικό (και αντίστοιχα λόγω αυτού υπερβολικά πλούσιου) φίλο του, ότι δεν ήθελε να ζει πολυτελώς με λεφτά που προέρχονται από το αίμα του λαού του

Η επιλογή του αυτή τον οδηγεί σε ένα μικρό επαρχιακό γαλλικό χωριό. Στο οποίο όμως οι κάτοικοι δεν μπορούν να αποδεχτούν μια οικογένεια μαύρων. Τα παιδιά δέχονται bullying στο σχολείο, η γυναίκα του δε μπορεί να έρθει σε επαφή με κανέναν μια το ιατρείο του είναι μονίμως άδειο. Μετά τη γνωριμία του με έναν πιο ανοιχτό αγρότη, καταφέρνει μετά από πολύ κόπο να προσαρμοστεί στο καφενείο του χωριού. Η προσπάθειά του  καταφέρνει να του εξασφαλίσει τους δύο πρώτους ασθενής του. Οι οποίοι όμως στο τέλος αρνούνται να τον πληρώσουν καθώς όπως χαρακτηριστικά λένε, αν ήταν να πληρώσουν θα πήγαιναν σε κανονικό γιατρό. Προφανώς ως κανονικό γιατρό θα θεωρούσαν κάποιον σαν τον γιατρό της προηγούμενης ιστορίας: λευκό, σοβαρό, μετρημένο. Άσχετα αν κατά (όχι και πολύ σε αυτή την περίπτωση) βάθος δεν ενδιαφερόταν ποτέ για τον ασθενή του.

Ακολούθως οδηγείται στο να δουλεύει ως αγρότης για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσει του. Σε αυτό το σημείο τα στερεότυπα του χωριού τον έχουν κερδίσει, καθώς έχει χάσει τελείως την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Το φιλικό του περιβάλλον και η γυναίκα του είναι μεσοαστικής προέλευσης και δε μπορούν να αντιληφθούν γιατί να ζει σε ένα μικρό χωριό, και όχι στις Βρυξέλλες ή κάποια άλλη μεγάλη πόλη. Δε μπορούν να αντιληφθούν ότι κάθε επιλογή, ακόμη και αν είναι ιδεολογικά και ηθικά ορθή, δεν έχει πάντα άμεσα θετικά αποτελέσματα, το να υποστηρίζεις τα πιστεύω και τις ιδέες σου δεν εξασφαλίζει και μια επιτυχημένη (για τα κυρίαρχα πρότυπα) ζωή. Σταδιακά και ο ίδιος πείθεται από το χωριό ότι δεν είναι κανονικός άνθρωπος. Χρειάζεται ένα τυχαίο γεγονός, μια γέννα για να αποκτήσει την αυτοπεποίθησή του και να συμπεριφέρεται όπως θεωρεί ο ίδιος φυσιολογικός. Οι συντηρητικοί κύκλοι του χωριού προσπαθούν να τον απομακρύνουν,όμως μετά και από τις επιτυχίες της κόρης του στο ποδόσφαιρο (το οποίο μερικοί κάτοικοι του χωριού εκτιμούν περισσότερο από την υγεία τους) το χωριό τον κρατάει με αποκορύφωμα ένα θεατρικό της ζωής του. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Julien Rimbaldi το 1996.

Ως εκπαιδευτικοί πιστεύουμε ότι η  όποια παιδαγωγική και εκπαιδευτική δραστηριότητα δεν εξαντλείται αποκλειστικά στο χώρο της σχολικής τάξης. Με αυτή την πεποίθηση ενθαρρύνουμε τους μαθητές του σχολείου μας να συμμετέχουν σε εξωσχολικές και εξωδιδακτικές δραστηριότητες, όπως μπορείτε να δείτε αναλυτικά στα μενού που παρατίθενται στην ιστοσελίδα του 19^ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ και αφορούν:

• Εκδρομές: αυτές μπορεί να είναι περίπατοι σε υπαίθριους χώρους και εκπαιδευτικές επισκέψεις .
• Εορτές: κατά τις εθνικές εορτές και επετείους οργανώνονται δρώμενα στο χώρο πολλαπλών χρήσεων του σχολείου (σκετς, απαγγελίες, παρουσία χορωδίας)
• Αθλητικές: στο σχολείο μας οργανώνονται κάθε σχολική χρονιά πρωταθλήματα βόλεϋ και των τριών τάξεων του Γυμνασίου και από το 2014 καθιερώθηκε η πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού.
• Πολιτιστικές: οι εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μουσεία και χώρους ειδικού ενδιαφέροντος, καθώς και η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων προτρέπουν τους μαθητές στη δημιουργία και δικών τους πρωτότυπων θεατρικών έργων, που παίζονται με επιτυχία στο τέλος κάθε σχολικού έτους.
• Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: τα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση των μαθητών όσον αφορά σε ενημέρωση, συμπεριφορές και τακτικές, αλλά και στον απόηχό τους στην στενή ή την ευρύτερη κοινωνία.
• Θεματική Εβδομάδα: το σχολικό έτος 2016-2017 προστέθηκε ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας, ο οποίος αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται της Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη. 
• Θεατρική Αγωγή: 

  «Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στο χώρο μας.

  Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί την αλήθεια.

  Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο ως μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου!»        Κάρολος Κουν